Jakie są elementy ruchu automatycznej maszyny do tłoczenia na gorąco?

W mechanizmie każdy element jest połączony z innymi elementami, a to połączenie nie tworzy sztywnego systemu. Między dwoma połączonymi ze sobą komponentami występuje pewien względny ruch. Każde połączenie, które bezpośrednio styka się między komponentami i może wytworzyć pewną formę ruchu względnego, nazywane jest parą kinematyczną. Takie jak połączenie między wałem a łożyskiem w maszynie drukarskiej; połączenie między zębami koła zębatego a zębami koła zębatego; połączenie między suwakiem a rowkiem prowadzącym itp. są parami kinematycznymi.

Kontakt pomiędzy komponentami to nic innego jak trzy rodzaje punktów, linii lub powierzchni. Na przykład kulki łożyska kulkowego oraz pierścienie wewnętrzny i zewnętrzny są w kontakcie punktowym, zęby zazębiającego koła zębatego są w kontakcie liniowym; wał i łożysko stykają się powierzchniowo.

Rodzaje par sportowych można podzielić na pary niskie i pary wysokie w zależności od formy kontaktu obu składników.

1. Niski występek. Para kinematyczna utworzona przez kontakt powierzchniowy między dwoma komponentami nazywana jest parą niską. W niskiej parze, w zależności od ich ruchu względnego, obracającego się lub poruszającego, można go podzielić na parę obracającą się i parę ruchomą.

Imadło obrotowe. Jeśli dwa elementy tworzące parę kinematyczną mogą obracać się względem siebie tylko w jednej płaszczyźnie, ten typ pary kinematycznej nazywa się parą obrotową, znaną również jako zawias.

Imadło mobilne. Jeśli dwa składniki tworzące parę ruchu mogą poruszać się tylko względem siebie wzdłuż określonej osi, ten rodzaj pary ruchu nazywa się parą ruchu.

2. Starszy wice. Para kinematyczna składająca się ze styku punktowego lub liniowego między dwoma komponentami nazywana jest parą wysoką, a ruch względny między nimi to ruch obrotowy i ruch.

Wysoka para i niska para mają różne właściwości użytkowe ze względu na różne części stykowe. Niezwykłą cechą wysokiej pary jest to, że może przenosić bardziej złożone ruchy, ale jest to kontakt punktowy lub liniowy. Siła na jednostkę powierzchni w punkcie styku jest duża, a komponenty są łatwe do zużycia. Niska para to kontakt powierzchniowy, w którym siła na jednostkę powierzchni jest stosunkowo duża. Mniejsza, większa nośność niż wysoka para, wygodna do konserwacji i produkcji, ale niska para nie może przenosić bardziej skomplikowanych kontraktów transportowych, strata tarcia jest większa niż w przypadku wysokiej pary, a wydajność jest również niska.